سنت تهیه و به اشتراک گذاری نان پهن به طور کلی در بیشتر مناطق این پنج کشور معمول است. به طور خاص؛ در آذربایجان ، سنت پخت نان (بیشتر تحت نام "Lavaş" ، بلکه "Yukha") نیز به ویژه در مناطق باکو ، نخجوان ، شکی ، گابالا ، قره باغ ، گنجه و لنکران رواج دارد. در ایران بیشتر در همه مناطق با نام "لواش" رواج دارد. در قزاقستان بیشتر در همه مناطق با نام "کاتیرما" رواج دارد. در قرقیزستان ، بیشتر تحت نام "Jupka" ، در همه مناطق اوش ، جلال آباد ، باتکن ، چوی گسترش یافته است. Lso ، در ترکیه ، بیشتر در تمام مناطق کشور به ویژه در مناطق روستایی به "Lavaş" و "Yufka" معروف است.
در مناطق روستایی و شهری ، این سنت بیشتر توسط زنان در مکان های زندگی و توسط استادان نان در رستوران ها و نانوایی ها ادامه می یابد. در طی تهیه نان تخت ، تقسیم وظیفه بر اساس تجربه و مهارت آنها بین افراد انجام می شود. به این ترتیب ، باتجربه ترین و ماهرترین افراد خمیر ورز دادن ، غلتاندن و پختن خمیر را بر عهده دارند ، در حالی که جوانان و کودکان - به عنوان مقدمه ای برای انتقال سنت - تهیه ب beزها و تهیه بزرگسالان را بر عهده دارند. ابزار و موادی که هنگام کار روی خمیر به آنها احتیاج دارند. دانش و مهارت های مربوط به این عنصر امروزه از طریق اعضای خانواده و جامعه با استفاده از ارتباط شفاهی ، مشاهده و مشارکت منتقل شده است. در رستوران ها و نانوایی ها ، این سنت از طریق ارتباط استاد و شاگرد منتقل می شود. از طریق روابط والدین و فرزندان در خانواده ، کودکان از همان کودکی با بازی با خمیر نان شروع به یادگیری این سنت می کنند. علاوه بر این ، دانش سنتی در مورد تهیه نان پهن نیز به طور رسمی در دبیرستان های حرفه ای ، هنرستان های آموزش عالی و هنرستان ها از طریق دوره های کاربردی آموزش داده می شود.
سنت تهیه و به اشتراک گذاری نان پهن به طور کلی در بیشتر مناطق این پنج کشور معمول است. به طور خاص؛ در آذربایجان ، سنت پخت نان (بیشتر تحت نام "Lavaş" ، بلکه "Yukha") نیز به ویژه در مناطق باکو ، نخجوان ، شکی ، گابالا ، قره باغ ، گنجه و لنکران رواج دارد. در ایران بیشتر در همه مناطق با نام "لواش" رواج دارد. در قزاقستان بیشتر در همه مناطق با نام "کاتیرما" رواج دارد. در قرقیزستان ، بیشتر تحت نام "Jupka" ، در همه مناطق اوش ، جلال آباد ، باتکن ، چوی گسترش یافته است. Lso ، در ترکیه ، بیشتر در تمام مناطق کشور به ویژه در مناطق روستایی به "Lavaş" و "Yufka" معروف است.
در مناطق روستایی و شهری ، این سنت بیشتر توسط زنان در مکان های زندگی و توسط استادان نان در رستوران ها و نانوایی ها ادامه می یابد. در طی تهیه نان تخت ، تقسیم وظیفه بر اساس تجربه و مهارت آنها بین افراد انجام می شود. به این ترتیب ، باتجربه ترین و ماهرترین افراد خمیر ورز دادن ، غلتاندن و پختن خمیر را بر عهده دارند ، در حالی که جوانان و کودکان - به عنوان مقدمه ای برای انتقال سنت - تهیه ب beزها و تهیه بزرگسالان را بر عهده دارند. ابزار و موادی که هنگام کار روی خمیر به آنها احتیاج دارند. دانش و مهارت های مربوط به این عنصر امروزه از طریق اعضای خانواده و جامعه با استفاده از ارتباط شفاهی ، مشاهده و مشارکت منتقل شده است. در رستوران ها و نانوایی ها ، این سنت از طریق ارتباط استاد و شاگرد منتقل می شود. از طریق روابط والدین و فرزندان در خانواده ، کودکان از همان کودکی با بازی با خمیر نان شروع به یادگیری این سنت می کنند. علاوه بر این ، دانش سنتی در مورد تهیه نان پهن نیز به طور رسمی در دبیرستان های حرفه ای ، هنرستان های آموزش عالی و هنرستان ها از طریق دوره های کاربردی آموزش داده می شود.