با این وجود سرانجام شهری که در زمان سلیمان متمدن ترین شهر روی زمین بود در کنار امپراتوری عثمانی رو به زوال نهاد و در قرن نوزدهم استانبول شکوه و عظمت گذشته خود را از دست داد. با این وجود ، همچنان توسط بسیاری از اروپاییان به عنوان "پاریس شرق" دیده می شود و ، برای تأیید این ، اولین قطار سریع السیر بین المللی لوکس ، مشهور Orient Express ، در سال 1883 استانبول و پایتخت فرانسه را متصل می کند.
این انعکاس منعکس کننده سلطنت بود. مفهوم دموکراسی ، وارد شده از غرب ، در قرن نوزدهم شکل گرفت و سلاطین مجبور به دادن امتیازاتی به آن شدند. در سال 1876 سلطان عبدالحمید دوم ایجاد قانون اساسی عثمانی و اولین پارلمان عثمانی را مجاز دانست. ، این امتیازات مدت زیادی طول نکشید ، با سلطان در سال 1876 قانون اساسی را از کار انداخت و مجلس را در سال 1878 به حالت تعلیق درآورد. گروهی از ترکهای تحصیل کرده از این امر مستثنی شدند و کمیته اتحاد و پیشرفت (CUP) را ایجاد کردند ، معروف به جوانان ترک ، برای مبارزه برای اصلاحات سلطنت عثمانی و مقدمه اصلاحات دموکراتیک. در سال 1908 آنها سلطان را وادار به کناره گیری کردند ، قانون اساسی را دوباره به کار گرفتند و حکومت امپراتوری را بر عهده گرفتند.
یکی از عواملی که منجر به تصمیم ترکان جوان برای اتحاد با قدرتهای مرکزی در جنگ جهانی اول شد ترس آنها از آرزوی متفقین (به ویژه روسیه) از استانبول بود. متأسفانه ، اتحاد با شکست قدرت های مرکزی منجر به نابودی سیاسی آنها شد. رهبران ترک جوان استعفا دادند ، از استانبول فرار کردند و به تبعید رفتند و شهر را به اشغال نیروهای انگلیسی ، فرانسوی و ایتالیایی درآوردند که مطابق با آتش بس مودروس ، که به مشارکت عثمانی ها در جنگ پایان داد ، در آنجا مستقر شدند. طبق معاهده لوزان در سال 1923 که مرزهای کشور مدرن ترکیه را تعریف می کرد ، این شهر به حکومت عثمانی بازگردانده شد.
کارزار پس از جنگ جهانی اول توسط مصطفی کمال (آتاتورک) برای استقلال و بازگرداندن قلمرو ترکیه در بالکان از آنکارا هدایت شد. پس از تاسیس جمهوری در سال 1923 ، دولت جدید در آن شهر مستقر شد. استانبول که از مقام خود به عنوان پایتخت یک امپراتوری گسترده ربوده شد ، ثروت و جو خود را از دست داد. خیابان ها و محله های شهر خراب شده ، زیرساخت های آن نه حفظ شده و نه بهبود یافته و توسعه اقتصادی اندکی برای نیم قرن بعدی در آنجا رخ داده است
با این وجود سرانجام شهری که در زمان سلیمان متمدن ترین شهر روی زمین بود در کنار امپراتوری عثمانی رو به زوال نهاد و در قرن نوزدهم استانبول شکوه و عظمت گذشته خود را از دست داد. با این وجود ، همچنان توسط بسیاری از اروپاییان به عنوان "پاریس شرق" دیده می شود و ، برای تأیید این ، اولین قطار سریع السیر بین المللی لوکس ، مشهور Orient Express ، در سال 1883 استانبول و پایتخت فرانسه را متصل می کند.
این انعکاس منعکس کننده سلطنت بود. مفهوم دموکراسی ، وارد شده از غرب ، در قرن نوزدهم شکل گرفت و سلاطین مجبور به دادن امتیازاتی به آن شدند. در سال 1876 سلطان عبدالحمید دوم ایجاد قانون اساسی عثمانی و اولین پارلمان عثمانی را مجاز دانست. ، این امتیازات مدت زیادی طول نکشید ، با سلطان در سال 1876 قانون اساسی را از کار انداخت و مجلس را در سال 1878 به حالت تعلیق درآورد. گروهی از ترکهای تحصیل کرده از این امر مستثنی شدند و کمیته اتحاد و پیشرفت (CUP) را ایجاد کردند ، معروف به جوانان ترک ، برای مبارزه برای اصلاحات سلطنت عثمانی و مقدمه اصلاحات دموکراتیک. در سال 1908 آنها سلطان را وادار به کناره گیری کردند ، قانون اساسی را دوباره به کار گرفتند و حکومت امپراتوری را بر عهده گرفتند.
یکی از عواملی که منجر به تصمیم ترکان جوان برای اتحاد با قدرتهای مرکزی در جنگ جهانی اول شد ترس آنها از آرزوی متفقین (به ویژه روسیه) از استانبول بود. متأسفانه ، اتحاد با شکست قدرت های مرکزی منجر به نابودی سیاسی آنها شد. رهبران ترک جوان استعفا دادند ، از استانبول فرار کردند و به تبعید رفتند و شهر را به اشغال نیروهای انگلیسی ، فرانسوی و ایتالیایی درآوردند که مطابق با آتش بس مودروس ، که به مشارکت عثمانی ها در جنگ پایان داد ، در آنجا مستقر شدند. طبق معاهده لوزان در سال 1923 که مرزهای کشور مدرن ترکیه را تعریف می کرد ، این شهر به حکومت عثمانی بازگردانده شد.
کارزار پس از جنگ جهانی اول توسط مصطفی کمال (آتاتورک) برای استقلال و بازگرداندن قلمرو ترکیه در بالکان از آنکارا هدایت شد. پس از تاسیس جمهوری در سال 1923 ، دولت جدید در آن شهر مستقر شد. استانبول که از مقام خود به عنوان پایتخت یک امپراتوری گسترده ربوده شد ، ثروت و جو خود را از دست داد. خیابان ها و محله های شهر خراب شده ، زیرساخت های آن نه حفظ شده و نه بهبود یافته و توسعه اقتصادی اندکی برای نیم قرن بعدی در آنجا رخ داده است