انتخاب پایتخت کنستانتین تأثیرات عمیقی بر جهان یونان و روم باستان گذاشت. این مرکز قدرت امپراتوری روم را آواره کرد ، آن را به سمت شرق حرکت داد و به اولین وحدت پایدار یونان دست یافت. قسطنطنیه از نظر فرهنگی ، تلفیقی از عرف ، هنر و معماری شرقی و غربی را پرورش داد. این آیین مسیحی ، سازمان رومی ، و زبان و چشم انداز یونانی بود. مفهوم حق الهی پادشاهان ، حاکمان مدافع ایمان - در مقابل پادشاه به عنوان خود الهی - در آنجا تکامل یافت. جامد طلای کنستانتین ارزش خود را حفظ کرد و برای بیش از هزار سال به عنوان یک استاندارد پولی عمل کرد. با گذشت قرن ها - امپراتوری مسیحی 1130 سال به طول انجامید - قسطنطنیه ، مقر امپراتوری ، به اندازه خود امپراتوری مهم می شد. در پایان ، اگرچه قلمروها تقریباً کوچک شده بودند ، پایتخت دوام آورد.
دیوارهای شهر جدید کنستانتین به اندازه بیزانس سه برابر شد ، که اکنون دارای ساختمانهای شاهنشاهی است ، مانند هیپودروم کامل شده توسط سپتیمیوس سِرووس ، یک کاخ بزرگ ، سالنهای قانونگذاری ، چندین کلیسای تحمیلی و خیابانهایی که با مجسمه های زیادی از شهرهای رقیب گرفته شده است. علاوه بر جاذبه های دیگر پایتخت ، نان و تابعیت رایگان به آن شهرکانی اعطا می شد که جای خالی آن سوی دیوارهای قدیمی را پر می کردند. علاوه بر این ، استقبال مسیحیان ، تحمل عقاید دیگر و خیرخواهی نسبت به یهودیان بود.
قسطنطنیه همچنین یک مرکز کلیسایی بود. در سال 381 مقر یک پدر سالار شد که پس از اسقف رم دوم بود. پدرسالار قسطنطنیه هنوز رئیس اصلی کلیسای ارتدکس است. کنستانتین نخستین مجالس بومی را افتتاح کرد. شش مورد اول در قسطنطنیه یا نزدیک آن برگزار شد. در قرون 5 و 6 امپراطورها در حال طراحی ابزاری برای چسباندن مونوفیزیت ها به قلمرو بودند. در قرن های 8 و 9 قسطنطنیه مرکز نبرد بین شمایل گرایان و مدافعان شمایل بود. این موضوع توسط هفتمین شورای بومی برای مقابله با شمایل گرایان حل و فصل شد ، اما پیش از این خون زیادی ریخته نشده بود و آثار هنری بی شماری از بین رفته بود. بالهای شرقی و غربی کلیسا بیشتر از هم جدا شدند و پس از قرنها اختلاف اعتقادی بین روم و قسطنطنیه ، در قرن یازدهم انشقاق رخ داد. پاپ در ابتدا در سال 1204 گونی قسطنطنیه را تأیید کرد ، سپس آن را تحریک کرد. تلاش های مختلفی برای التیام این رخنه در برابر تهدید ترکیه برای این شهر صورت گرفت ، اما نیروهای تفرقه انداز سو susp ظن و واگرایی اعتقادی بسیار قوی بودند.
با پایان قرن چهارم ، دیوارهای کنستانتین برای کلانشهرهای متمول و پرجمعیت محدود شده بود. St. جان کریستوستوم ، که در پایان آن قرن نوشت ، گفت بسیاری از اشراف 10 تا 20 خانه داشتند و دارای 1 تا 2000 برده بودند. درها اغلب از عاج ساخته شده بودند ، کفها از موزائیک ساخته شده یا با فرشهای پر هزینه پوشانده شده بودند و تخت ها و کاناپه ها با فلزات گرانبها پوشانده شده بودند.
انتخاب پایتخت کنستانتین تأثیرات عمیقی بر جهان یونان و روم باستان گذاشت. این مرکز قدرت امپراتوری روم را آواره کرد ، آن را به سمت شرق حرکت داد و به اولین وحدت پایدار یونان دست یافت. قسطنطنیه از نظر فرهنگی ، تلفیقی از عرف ، هنر و معماری شرقی و غربی را پرورش داد. این آیین مسیحی ، سازمان رومی ، و زبان و چشم انداز یونانی بود. مفهوم حق الهی پادشاهان ، حاکمان مدافع ایمان - در مقابل پادشاه به عنوان خود الهی - در آنجا تکامل یافت. جامد طلای کنستانتین ارزش خود را حفظ کرد و برای بیش از هزار سال به عنوان یک استاندارد پولی عمل کرد. با گذشت قرن ها - امپراتوری مسیحی 1130 سال به طول انجامید - قسطنطنیه ، مقر امپراتوری ، به اندازه خود امپراتوری مهم می شد. در پایان ، اگرچه قلمروها تقریباً کوچک شده بودند ، پایتخت دوام آورد.
دیوارهای شهر جدید کنستانتین به اندازه بیزانس سه برابر شد ، که اکنون دارای ساختمانهای شاهنشاهی است ، مانند هیپودروم کامل شده توسط سپتیمیوس سِرووس ، یک کاخ بزرگ ، سالنهای قانونگذاری ، چندین کلیسای تحمیلی و خیابانهایی که با مجسمه های زیادی از شهرهای رقیب گرفته شده است. علاوه بر جاذبه های دیگر پایتخت ، نان و تابعیت رایگان به آن شهرکانی اعطا می شد که جای خالی آن سوی دیوارهای قدیمی را پر می کردند. علاوه بر این ، استقبال مسیحیان ، تحمل عقاید دیگر و خیرخواهی نسبت به یهودیان بود.
قسطنطنیه همچنین یک مرکز کلیسایی بود. در سال 381 مقر یک پدر سالار شد که پس از اسقف رم دوم بود. پدرسالار قسطنطنیه هنوز رئیس اصلی کلیسای ارتدکس است. کنستانتین نخستین مجالس بومی را افتتاح کرد. شش مورد اول در قسطنطنیه یا نزدیک آن برگزار شد. در قرون 5 و 6 امپراطورها در حال طراحی ابزاری برای چسباندن مونوفیزیت ها به قلمرو بودند. در قرن های 8 و 9 قسطنطنیه مرکز نبرد بین شمایل گرایان و مدافعان شمایل بود. این موضوع توسط هفتمین شورای بومی برای مقابله با شمایل گرایان حل و فصل شد ، اما پیش از این خون زیادی ریخته نشده بود و آثار هنری بی شماری از بین رفته بود. بالهای شرقی و غربی کلیسا بیشتر از هم جدا شدند و پس از قرنها اختلاف اعتقادی بین روم و قسطنطنیه ، در قرن یازدهم انشقاق رخ داد. پاپ در ابتدا در سال 1204 گونی قسطنطنیه را تأیید کرد ، سپس آن را تحریک کرد. تلاش های مختلفی برای التیام این رخنه در برابر تهدید ترکیه برای این شهر صورت گرفت ، اما نیروهای تفرقه انداز سو susp ظن و واگرایی اعتقادی بسیار قوی بودند.
با پایان قرن چهارم ، دیوارهای کنستانتین برای کلانشهرهای متمول و پرجمعیت محدود شده بود. St. جان کریستوستوم ، که در پایان آن قرن نوشت ، گفت بسیاری از اشراف 10 تا 20 خانه داشتند و دارای 1 تا 2000 برده بودند. درها اغلب از عاج ساخته شده بودند ، کفها از موزائیک ساخته شده یا با فرشهای پر هزینه پوشانده شده بودند و تخت ها و کاناپه ها با فلزات گرانبها پوشانده شده بودند.